Ryczałt za nocleg w podróży służbowej kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym może zostać określony w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę (art. 775 § 3 k.p.) poniżej 25% limitu, o którym mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) oraz w § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).
Powyższy wniosek w zasadniczy sposób zmienia konkluzję siedmiu sędziów SN z dnia 12 czerwca 2014 r. (sygn. akt II PZP 1/14).
Zgodnie z nowym stanowiskiem SN, pracodawca spoza sektora publicznego, powinien zgodnie z art. 77[5] § 5 kodeksu pracy, uregulować wysokość ryczałtu i diety w dokumentacji wewnątrzzakładowej lub w umowie o pracę, zawartej z pracownikiem. Brak takiej regulacji powoduje konieczność wypłacana stawek bazowych określonych w rozporządzeniu, zgodnie z limitem 25%.
Należy jednak pamiętać, że o ile Sąd Najwyższy potwierdził prawo przedsiębiorcy do kształtowania ryczałtu noclegowego zgodnie z przepisami kodeksu pracy, to samo orzecznictwo SN z tego roku wskazuje, że zawsze należy mieć na uwadze, czy ustalona w przedsiębiorstwie wysokość ryczałtu nie jest rażąco zaniżona i odpowiada społeczno-gospodarczemu przeznaczeniu.